خاكهايي كه در اثر هوازدگي سنگ مادري تشكيل مي شوند و بعد از تشكيل نيز در مجاورت (در زير) آنها باقي مانده ونقل وانتقالي در خاك تشكيل شده صورت نگرفته است به خاكهاي درجا (باقيمانده) معروفند.
خاكهاي نابرجا :
در صورتيكه خاكهاي تشكيل شده، از سنگ مادر خود فاصله گرفته ودر اثر عوامل حمل ونقل (مانند باد، آبهاي جاري ، يخچال وغيره) از محل تشكيل به جاي ديگري انتقال داده شوند خاكهاي نابرجا (جابجا شده) را به وجود مي آورند.
چگونه مي توان خاكهاي برجا را از خاكهاي نابرجا تشخيص داد؟
به طور كلي خاكهاي برجا را از روي سه ويژگي زير مي توان از انواع خاكهاي نابرجا تشخيص داد:
در خاكهاي برجا:
1_ شدت هوازدگي شيميايي وخاك سازي از سطح به عمق (سنگ بستر) كاسته مي شود و روند هوازدگي وتغييرات شيميايي افق هاي خاك با سنگ بستر همخواني دارد.
2_ حاوي كانيهاي بيگانه با محل نيستند.
3_ داراي قطعات گوشه داري از سنگ بستر هستند ويا بطور كلي ذرات درشت و گردشدگي حاصل از حمل ونقل را نشان نمي دهند.
2-3 عوامل موثر در تشكيل خاك
عوامل متعددي در تشكيل خاك موثرند كه به همين دليل بيش از 15000 نوع خاك در روي سطح كره زمين تشخيص داده شده است.
درجه تحولات وتكامل خاك را مي توان از روي مطالعه ويژگيهاي افق هاي آن مشخص كرد.
بطور كلي - عمق خاك، مقدار ماده آلي موجود در افق ها، درجه سختي خاك و تركيب كاني شناسي (بخصوص كانيهاي رسي) درافق هاي مختلف خاك، درجه تحولات خاك را نشان مي دهند
بطور كلي خاك زايي وتحولات آن بيشتر به فاكتورهاي اصلي زير بستگي دارد:
1_ درجه هوازدگي مواد اوليه (سنگ بستر يا مادر)
2_ نوع مواد اوليه
3_ آب وهواي محيط
4_ موجودات زنده وبقاياي مواد آلي در محيط
5_ توپوگرافي
6_ زمان
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
